Bugünkü yazımı güncel yaşanılan olaylara ayırdım. Belli şiirce oldu ama, içerisinde anlatılanları günü birlik bir çoklarınızın yaşadığını gözlemlemekteyim.
Var olanları, yok saymak insanların doğal yaşantıları arasına yerleşmeye başlar oldu.
Olmayanları olacakmış gibi göstermek ya da söylemek, bir halk deyimine göre “doğmamış bebeğe don biçmek” gibi olayları son zamanlarda yaşamaya başlar olduk.
Vefasızlıktan herkes şikayet eder oldu. İyilik yapanların karşılığında “darbe yedikleri” süreçten geçiyoruz.
Güvensizlik, çoğalırken, sevgi, saygı ve hoş görüden uzaklaşmaya başladık. Emeğin sömürülmesi, hakkın hak olarak konuşulduğu halde, hak ihlallerinin artış gösterdiği günleri yaşar olduk.
Böylesi olaylar karşısında insanlar gülmeyi unuturken, asık suratlı dolaşanlarla birlikte; “burnunu tutsan canı çıkacak” deyimi gerçekleşmeye başladı.
İzlenimlerimden aldığım notları birlikte okuyalım:
Çalışmak var; ücret yok!
Sevgi var; saygı yok!
İyilik var; vefa yok!
Güven var; güvensizlik yok!
Katkı var, karşılık yok!
Gülümseme var, gülmek yok!
Yazmak var; okuyanı yok!
Düşen var; kaldıran yok!
Ağlayan var; gülen yok!
Masraf çok; gelir yok!
Düşünce var; söyleyen yok!
Yoksulluk var; gören yok!
Sofra var; ekmek yok!
İnancı var; imanı yok!
Görüşü var; hoşgörüsü yok!
Kalbi var; merhameti yok!
İnsanım der; insanlık yok!
Parası var; yardımı yok!
Toprağı var; tohumu yok!
Bağı var; üzümü yok!
Serveti var; seveni yok!
Suyu var; içeni yok!
Ocağı var; ateşi yok!
Bedeni var; kuvveti yok!
Yalanı çok, gerçeği yok!
Midesi tok, faydası yok!
Yaşadığını sanır; yaşantısı yok!
…………………………….
Bu dizelerde anlatılanlara sizlerin de yürekten katıldığına inanıyorum. Çünkü mutlaka bu olaylardan bir kaçını günümüzde yaşıyor olmalısınız. Sizin, bizim ve hepimizin yaşadıkları olayları dizelere aktarmaya çalıştım.
Yorum Yazın